بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به گيرندگان سخت‌گير!

وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً

سوگند به بازستانان نرم گير!

وَ السَّابِحاتِ سَبْحاً

سوگند به شناوران تندرو!

فَالسَّابِقاتِ سَبْقاً

و پيشى گيرندگان پيشتاز،

فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً

و تدبير كنندگان كار [ها]،

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ

روزى كه لرزاننده مى‌لرزاند،

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ

در حالى كه (لرزاننده) دنباله رو در پى آن در آيد.

قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ

در آن روز دل‌هاى مضطرب،

أَبْصارُها خاشِعَةٌ

چشم‌هايشان فروتن است!

يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ

در حالى كه مى‌گويند:« آيا قطعا ما به حالت نخستين (زندگى) بازگردانده مى‌شويم؟!

أَ إِذا كُنَّا عِظاماً نَخِرَةً

آيا هنگامى كه استخوان‌هاى پوسيده‌اى شديم؟! »

قالُوا تِلْكَ إِذاً كَرَّةٌ خاسِرَةٌ

گفتند:« در آن صورت آن (رستاخيز) بازگشتى زيانبار است! »

فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ

و [لى‌] آن (رستاخيز) تنها يك خروش است!

فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ

و ناگهان آنان بر روى زمين (رستاخيز) اند!

هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ مُوسيٰ

آيا خبر موسى به تو رسيده است؟!

إِذْ ناداهُ رَبُّهُ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُويً

هنگامى كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس« طوى »ندا داد:

اذْهَبْ إِليٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغيٰ

(كه) به سوى فرعون برو كه او طغيان كرده است.

فَقُلْ هَلْ لَكَ إِليٰ أَنْ تَزَكَّيٰ

و بگو:« آيا براى تو [ميلى به پاك شدن و] رشد يافتن هست؟!

وَ أَهْدِيَكَ إِليٰ رَبِّكَ فَتَخْشيٰ

و (اينكه) تو را به سوى پروردگارت راهنمايى كنم پس بهراسى؟! »

فَأَراهُ الْآيَةَ الْكُبْريٰ

و (موسى) نشانه (معجزه آساى) بزرگ‌تر را به او نماياند.

فَكَذَّبَ وَ عَصيٰ

و [لى‌] تكذيب كرد و نافرمانى نمود.

ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعيٰ

سپس با كوشش پشت كرد.

فَحَشَرَ فَناديٰ

و (مردم را) جمع كرد و ندا داد،

فَقالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْليٰ

و گفت:« من پروردگار والاتر شما هستم. »

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُوليٰ

پس خدا او را به مجازات بازپسين و نخستين گرفتار ساخت.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشيٰ

قطعا در اين (امور) عبرتى است براى كسى كه بهراسد.

أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها

آيا آفرينش شما سخت‌تر است يا آسمان كه (خدا) آن را بنا كرد؟!

رَفَعَ سَمْكَها فَسَوَّاها

سقف آن را برافراشت و آن را مرتب نمود،

وَ أَغْطَشَ لَيْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها

و شبش را تاريك كرد و نيمروزش را بيرون آورد.

وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحاها

و بعد از آن، زمين را گسترش داد،

أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها

آبش و گياهش را از آن بيرون آورد،

وَ الْجِبالَ أَرْساها

و كوه‌ها را استوار ساخت.

مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ

(اينها) مايه بهره‌مندى براى شما و براى دام‌هاى شماست.

فَإِذا جاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْريٰ

و هنگامى كه (حادثه) دهشتناك بزرگ‌تر در رسد،

يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ ما سَعيٰ

(همان) روزى كه انسان كوشش خود را به ياد مى‌آورد،

وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَريٰ

و دوزخ براى كسى كه مى‌بيند ظاهر مى‌گردد.

فَأَمَّا مَنْ طَغيٰ

و اما كسى كه طغيان كرده،

وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا

و زندگى پست (دنيا) را برگزيند،

فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْويٰ

پس در واقع فقط دوزخ مقصد (او) است.

وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَي النَّفْسَ عَنِ الْهَويٰ

و اما كسى كه از مقام پروردگارش بترسد و نفس را از هوس منع كند،

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْويٰ

پس در حقيقت تنها بهشت مقصد (او) است.

يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها

درباره ساعت (قيامت) از تو مى‌پرسند، وقوعش چه زمانى است؟

فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْراها

تو از يادمان آن چه (بهره‌اى) دارى؟!

إِليٰ رَبِّكَ مُنْتَهاها

منتهاى آن فقط به سوى پروردگار توست.

إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشاها

تو فقط هشدار دهنده كسى هستى كه از آن بهراسد.

كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَها لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحاها

چنانكه گويى آنان روزى كه آن (قيامت) را مى‌بينند جز عصر گاهى يا نيمروز (ى در) آن (دنيا) درنگ نكرده‌اند.